نگاهی به کارکردهای پیشوند "فرو" و "فرود" در شاهنامة فردوسی

author

  • احمد رحیم خانی سامانی دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی‌‌، واحد شهرکرد‌‌، دانشگاه آزاد اسلامی‌‌، شهرکرد‌‌، ایران.
Abstract:

یکی از انواع تک‌واژهای وابسته‌‌، پیشوند‌ اشتقاقی "فرو" و "فرود" است که هم در ساخت افعال پیشوندی و هم در ساختِ واژه‌هایی چون قید و صفت‌‌، کاربردهای بسیاری دارند. نگارنده در این مقاله‌‌، به بررسی کارکردهای معناشناسانة این دو پیشوند در شاهنامه‌ و نقش آن‌ها در واژه‌سازی‌ها و واژه‌گزینی‌های فردوسی می‌پردازد. نتایج حاصل از این پژوهش‌‌، نشان می‌دهد که فردوسی‌‌، ضمن بهره‌گیری از این پیشوند مطابق آن‌چه می‌توان آن را سبک دوره‌ای نامید‌‌، کوشیده‌است تا علاوه بر نهایت بهره‌گیری از این امکان زبانی‌‌، معانی گوناگون حاصل از توانِ معناسازیِ این پیشوند‌ها را نیز‌‌، مدّ نظر داشته‌باشد‌‌، به گونه‌ای که از مجموع تعداد واژه‌های ساخته‌شده با این پیشوندها که در فرهنگ‌های لغت ضبط شده‌‌، تقریباً نزدیک به نیمی از آن‌ها در شاهنامة فردوسی نیز به کار رفته‌است. از دیگر نتایج قابل توجّهِ این مقاله‌‌، مقایسة ابیات مربوط به سخن دقیقی در بخش پادشاهی گشتاسپ و شاهنامة فردوسی در به کارگیری این دو پیشوند با یک‌دیگر است‌‌، به این ترتیب که در مقام مقایسه‌‌، فردوسی بیش از دوبرابرِ دقیقی از پیشوند "فرو" بهره برده‌است‌‌، در حالی که دقیقی در کاربرد پیشوند "فرود" حدود چهار و نیم برابرِ فردوسی از این پیشوند‌‌، استفاده کرده‌است.  

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

نگاهی تطبیقی به شاهنامة فردوسی و ایلیاد و ادیسه هومر

فردوسی از نامورترین حماسه سرایان دنیا و از افتخارات زبان فارسی است که در اشعار خود از تاریخ ایران باستان و اعتقادات و باورهای کهن ایرانی بهره ها جسته و اثری بزرگبا نام شاهنامه خلق کرده است. جستار حاضر، نگاهی تطبیقی به اثر جاودانة این شاعر پارسی گوی و حماسة هومر شاعر نابینای یونانی است. شاید در اولین نگاه، حماسی بودن این دو اثر نمایان تر باشد؛ اما با نگاهی عمی قتر، می توان دیدگاه برابر و متفاوت ...

full text

وام‌واژة خدیو در شاهنامة فردوسی

واژة خدیو، از وام‌واژه‌های ایرانی شرقی، در زبان فارسی، با دو معنای «شاه، سرور» و «خداوند، خدای بزرگ و یکتا» آمده است. واژة خدیو همانند واژه‌های معادل آن در دیگر زبان‌های ایرانی از واژة یونانی /auto-krator/ aύτokράτωρ به معنای «خود توانا، خود نیرومند» گرته‌برداری شده است. این واژة یونانی و شکل‌های گرته‌برداری شدة آن در زبان‌های ایرانی به حوزة مباحث سیاسی مربوط و به معنای «سرور و شاه» بوده است. ب...

full text

مفاهیم اسلامی و جهانی در شاهنامة فردوسی

شاهنامة فردوسی به عنوان یک اثر ادبی برتر ممکن است در بدایت امر چنین به نظر برسد که تنها یک حماسة ملی است که برای اعتلای زبان پارسی و هویت تاریخی و فرهنگی ایرانیان در برابر نفوذ فرهنگی بیگانگان سروده شده است، اما تأمل در داستان‌های شاهنامه و شخصیت‌ها و سمبل‌های آن نشان می‌دهد که افکار و ایده‌های انسانی و جهانی فردوسی فراتر از آن است که فقط به حوزه‌های یک مرز یا یک ملت محدود شود. در این مقاله سع...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 6  issue 20

pages  67- 110

publication date 2015-08-23

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023